Bekim – tragična smrt glumca
Zavideli smo mu na tim divnim glumicama sa kojima je snimao po zemljama koje su nam se tad činile nestvarno dalekim.
Oponašali ga i na žurkama vrištali od derta i omamljujuće želje za nekim pravim životom, baš kao što je u jednoj od najpoznatijih i najemotivnijih scena jugoslovenskog filma činio Beli Bora, lik od kog je Bekim načinio celuloidni mit i strastvenog pustolova koji prkosi svima i svemu zbog ljubavi. Sve dok, nošen košavom sudbine koja razvejava vojvođansku ravnicu i njegovu neukroćenu dušu, nije nestao u nekim nedorečenim maglama.
Taj film Aleksandra Saše Petrovića gledali su 1967. godine i oni koji nikada pre ili posle nisu ulazili u bioskopsku dvoranu. Sniman kamerom „kao iz ruke“, adrenalinski bučan i brz, stigao je do kanskog Gran prija. Ovde, u zemlji, na njegov pomen mrštile su se „zvanične strukture“.